De nieuwe Biesbosch
Een nieuw zorgvuldig
gecreëerd landschap vormt zich
naar noodzaak van de rivier.
Land dat wordt prijsgegeven
met het water als architect.
Nog vloekt de rechte weg
en hoge kunstwerken
met de rust van het landschap.
Zoals eens met het getij
je omhoog kon vallen,
staan nu de opgetilde boerderijen
glanzend op afstand.
Weemoedige bomen
scheppen een surrealistisch landschap,
een palet van halfverdronken land en water.
Hier heerst de mens
die wil temmen wat ontembaar is.
Ik staar naar de maakbaarheid
van land en leven
als een aalscholver die zich afvraagt
waar zijn vertrouwde landschap is gebleven.
GETIJDEN
Vandaag is de langste dag korter.
Klare avondlucht stroomt vol water
de zomer talmt tussen rietgors en tenen.
In dit half verdronken landschap
staan naakt verzonken stammen
loodrecht als verstilde wegskeletten.
Surrealistisch landschap
dat geduldig zwijgend opdoemt
uit donkere grond.
Weer keert het tij
wordt doorstroomgebied
en spel van elementen.
Er zijn te weinig woorden
voor water
om de kleuren uit te spreken.
Struintuin Jantjesplaat
Dit kleurrijke jaargetijde
toont alles anders dan voorheen
een nieuw mystieke struintuin
hervindt wat door de vloed verdween.
Wolken spreeuwen schreeuwen
in onvoorspelbare vlucht
duiken, schreeuwen
in betrokken najaarslucht.
De eenzame boerderij
met bedroefde ruiten
houdt geen getij meer bij
gelijke kou, binnen en buiten.
Waar gorzen ruimen voor rivier
nieuw wetland op oude gronden
de kleine plevier als pionier
herstel van wat eens was verbonden
Eilandenrijk
het kille water stroomt er als in elk getij
in sedimentaire afzet gekaderd van gors
en klei tot vlaai en slibplaten
hier moet het ooit begonnen zijn
leven op nog niet geworden land
de oude structuur van kreken en polders
als logische onderlegger
palet van half verdronken land en water
het allesbeheersende element
agressief uitgeboord en verwijd
tot een groot bakkes
dat gulzig het overtollig rivierwater opslokt
modderend door een levend museum
strevelen en kwinten we belevingswaarden
zoals ganzen foerageren
ademend de geuren
van wat altijd is geweest
Pannekoek met poedersuiker
De winter valt zacht uit lage wolken
in een witstille wereld laten
voetstappen een knerpend spoor
word ik weer een dromend kind
dat terugkeert in zijn eigen stappen
zodat het scheen of ik verdween.
Loop ik tussen verstilde rijen
preekstoelen met bestofte twijgen.
De lange richters wijzen
naar eens machtige getijden
waar natuur soms schijnbaar redeloos
het harde bestaan bedreigde.
Zwanger van nieuw leven wacht
de griend zijn herstellende kracht
als de winter zijn ballast aflegt
een levende geschiedenisles.
Lente in de nieuwe Biesbosch
Zoals de natuur het voorjaar wacht
als eens Persephone
wacht ik tot de veerboot de oversteek waagt.
Zoals de overkant wacht
op wat van wal steekt
zie ik wat komt hoopvol tegemoet.
Zoals meeuwen schreeuwen van leven
wacht nieuw zorgvuldig gecreëerd natuurlandschap
met het water als architect.
spreeuwen
wolken spreeuwen gillen
herfst
als door eenzelfde gedachte geleid
maken zich op voor de trek naar het zuiden
verzamelen rond hun nachtelijke rustplaats
kwetteren blij en opgewonden
dansen in spectaculaire choreografie
alsof er jaren is geoefend
zwenken golvend door de lucht
waaieren wijduit
vormen dan weer een dun lint
duiken omlaag
strijken over het land
heffen hun schrille geluid
verdichten - wijken uit
klappen dubbel
en vouwen weer open
tekenen wiskundige patronen
in onvoorspelbare vlucht.
Biesbosch
de ijle bomen
staan als woorden op zichzelf
hun wortels zoeken grond
in het troebele water
van herinnering
opgeladen met beelden
van betekenis
skeletten van een tijdsverloop
met eb en vloed
als een gericht
Maak jouw eigen website met JouwWeb